Παγκόσμια ημέρα Ελληνικής γλώσσας

Πέρα από φανταστικές ινδοευρωπαϊκές φυλές και ανύπαρκτους μύθους με έστω, επίπλαστες ιστορικές πηγές και χαλκευμένα κριτήρια, υψώνεται το Ελληνικόν ΄Εθνος με αποδεικτικά ευρήματα – το σπήλαιον Πετραλώνων Χαλκιδικής, ο λίθινος πέλεκυς του Παλαιοκάστρου Σιάτιστας – ηλικίας 100.000 ετών. Κι έτσι, ενώ η γηραιά Ευρώπη αρκεί να κοιτάξει πίσω της για να δει το παρελθόν της, η Ελλάδα χάνεται κι εμφανίζεται και πλανάται στο βάθος των αιώνων απτή, μυστηριώδης, κατανοητή, αέναη. Κι είναι η γλώσσα της απεικόνιση ψυχής, πνεύματος, ηθικής και αλήθειας,δρόμος ελευθερίας και ανάτασης. Αυτή την γλώσσα εορτάζει η Παγκόσμια Κοινότητα ως επιβεβαίωση των λόγων του Κικέρωνος, πως αν οι Θεοι συνομιλούν, την ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούν. “Εί Θεοί διαλέγονται τή τών Ελλήνων γλώττη χρώνται”. Μιά τόσο πλούσια γλώσσα που ξεδιπλώνεται μέσα από την Ιωνική, Αττική, Αιολική, Δωρική και την κατά τον Μεσαίωνα Κοινή διάλεκτο.΄Ολες συνυπάρχουν και αποτελούν πεδίο ηθικό, πυλώνα σεβασμού στην ελληνική ομιλία. Τέλος, η καθαρεύουσα και η Δημοτική αναμιγνύονται στην καθομιλουμένη κι όλες μαζί ανταποκρίνονται με ακρίβεια στό «έτυμον», δηλαδή στο «πραγματικόν». Μα αν κάτι είναι τόσο τοπικό, γιατί πρέπει να εορτάζεται παγκόσμια; Την πρώτη απάντηση, μας την δίνουν τον 6^ο αιώνα π.Χ. οι Αιγύπτιοι ιερείς όταν απεκάλυπταν στον σοφό νομοθέτη των Αθηνών Σόλωνα ότι ο ελληνικός πολιτισμός είχε ανθίσει  9000 χρόνια πριν από την εποχή τους και ότι στην χώρα του «έζησε το ωραιότερο και το καλύτερο ανθρώπινο γένος από το οποίο κατάγεσαι εσύ και οι συμπολίτες σου» (ἔτι δὲ τὸ κάλλιστον καὶ ἄριστον γένος ἐπ᾽ ἀνθρώπους ἐν τῇ χώρᾳ παρ᾽ ὑμῖν οὐκ ἴστε γεγονός, ἐξ ὧν σύ τε καὶ πᾶσα ἡ πόλις ἔστιν τὰ νῦν ὑμῶν). 2500 χρόνια μετά δύο Ισπανοί Ευρωβουλευτές ο Χεριγκοϊτία και ο Ιμάθ (Gerikoitia και Imaz) προτείνουν την Αρχαία Ελληνική γλώσσα ως Ευρωπαική διεθνή γλώσσα λέγοντας: «Η Ελληνική γλώσσα και παιδεία αποτελούν την βάση του Δυτικού πολιτισμού. Διότι όλοι και ιδιαιτέρως η Ευρώπη οφείλουμε (χρωστάμε) στην Ελλάδα». Την ίδια επιθυμία είχε εκφράσει σε επιστολή του ο διανοητής Βολταίρος 300 χρόνια πριν από αυτούς γράφοντας: «Επιθυμία μου είναι η ελληνική γλώσσα να γίνει κοινή πάντων των λαών». Ο δε Βάσκος γερουσιαστής Χουάν Αρθά (Juan Arza) έγραψε σε άψογα Ελληνικά: «…Ελλάς εστί η μήτηρ της Ευρώπης, εγέννησεν γαρ και έτεκεν αυτήν. Διό, όσοι Ευρωπαίοι αισθανόμεθα ή δυτικοί, τέκνα της Ελλάδος εσμέν». Σημαντική είναι η έγγραφη διαπίστωση των γάλλων λεξικογράφων Μπουφαρτίκ και Ντελριέ (J. Bouffartigue, Anne Marie Delrieu). «Μακρινή πηγή του πολιτισμού μας, η Ελλάδα βρίσκεται ζωντανή μέσα στις λέξεις που λέμε. Σχηματίζει κάθε μέρα την γλώσσα μας». Και η υπογράμμισή τους ότι «η επιστήμη για να ονομάσει τα νέα αντικείμενα ή τις έννοιες που ασταμάτητα ανακαλύπτει, αρκεί να αντλήσει από τον θησαυρό των ελληνικών ριζών που βρίσκεται μπροστά της». Είναι ο Γκαίτε (Goethe) που όταν άκουσε το Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες στην Ρώμη, είπε ότι «η Ελληνική γλώσσα αντήχησε άστρο λαμπερό μέσα στην νύχτα». Κι ήταν ο διασημος γερμανός ποιητής και συγγραφέας Σίλλερ (Schiller), που στις συζητήσεις τους επαναλάμβανε ότι όπου κι αν γυρίσει την σκέψη του, όπου κι αν στρέψει την ψυχή του, τον Έλληνα βρίσκει μπροστά του. «Τέχνη λαχταρώ, ποίηση θέατρο, αρχιτεκτονική, επιστήμη, μαθηματικά, φιλοσοφία, ιατρική, Δημοκρατία, ισονομία, ισοπολιτεία αναζητώ, εσύ μπροστά μου, μπροστάρης κι αξεπέραστος». Ακόμη και η Ακαδημία Επιστημών της Σοβιετικής Ένωσης παραδέχεται ότι η Ελληνική λογοτεχία είναι η αρχαιότερη λογοτεχνία της Ευρώπης. Και ότι στα πρότυπά της πορεύτηκαν όλες οι μεταγενέστερες λογοτεχνικές μορφές. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός, ότι όταν η Αμερικανίδα συγγραφέας ΄Ελεν Κέλερ (Helen Keller) συνέκρινε την Ελληνική γλώσσα με το βιολί, οι δισταγμοί της έγειραν μόνο πος την μεριά του μουσικού οργάνου. «Αν είναι αλήθεια», έλεγε, «πως το βιολί είναι το τελειότερο από τα μουσικά όργανα, τότε η Ελληνική γλώσσα είναι το βιολί της ανθρώπινης σκέψεως». Και επειδή η διάλυση των ιστορικών δεσμών είναι απαγορευτική, στους γνώστες τους απογοητευμένους και έκπληκτους από  την παρακμιακή εποχή μας, θυμίζω την παρατήρηση που έκανε ο φιλόσοφος Ανάχαρσις παρευρισκόμενος στην συνέλευση του Δήμου ότι «είναι θαυμαστόν ότι μεταξύ των Ελλήνων αγορεύουν οι σοφοί, αλλά αποφασίζουν οι αμαθείς.» ΄Οσο για τους νοήμονες αρκεί το ότι τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στην Ελληνική γλώσσα! Δώρα Δάνα